Wydawca treści Wydawca treści

Samochód

Czy mogę wjechać samochodem do lasu? Skąd mam wiedzieć czy droga jest publiczna czy leśna? Czy strażnik leśny może nałożyć mandat? - odpowiedzi na te i inne pytania.

Czy mogę wjechać samochodem do lasu?

Zasady udostępniania lasów są precyzyjnie opisane w rozdziale 5. Ustawy o lasach.  Wynika z niej, że ruch motorowerem, pojazdem silnikowym (samochodem, motocyklem czy quadem), a także zaprzęgiem konnym dopuszczalny jest tylko drogami publicznymi. Każdym pojazdem można wjechać do lasu drogą leśną tylko wtedy, gdy jest wyraźnie ona oznaczona drogowskazami dopuszczającymi ruch (np. wskazany jest kierunek i odległość dojazdu do miejscowości, ośrodka wypoczynkowego czy parkingu leśnego). Nie dotyczy to inwalidów, którzy poruszają się pojazdami przystosowanymi do ich potrzeb.

Uwaga! Na drogach leśnych nie muszą być ustawione szlabany i znaki zakazujące poruszania się po nich, gdyż zakaz ten wynika wprost z zapisów ustawy o lasach. Obowiązuje on cały rok, nie tylko w okresie zagrożenia pożarowego.

Także jazdę konną po lesie ustawa dopuszcza tylko drogami wyznaczonymi przez właściwego nadleśniczego.

Wszystkie te przepisy nie dotyczą pracowników nadleśnictw w czasie wykonywania obowiązków służbowych, właścicieli lasów w ich własnych lasach, osób wykonujących i kontrolujących gospodarkę leśną, służb ratujących zdrowie i mienie ludzkie (policja, straż pożarna, pogotowie ratunkowe), myśliwych wykonujących zadania gospodarcze oraz właścicieli pasiek zlokalizowanych w lasach.

Skąd mam wiedzieć czy droga jest publiczna czy leśna?

Nie ma, niestety, jednolitego i czytelnego systemu oznakowania dróg publicznych biegnących przez lasy. Jest to obowiązek zarządcy drogi, który powinien oznakować drogę zgodnie z zasadami wynikającymi z przepisów ruchu drogowego oraz ustawy o lasach. Najlepiej kierować się ogólną zasadą wjeżdżania samochodem do lasu tylko tam, gdzie wyraźnie pozwalają na to znaki drogowe. Zgodnie z ustawą o lasach nie ma obowiązku oznakowania znakami zakazu dróg, gdzie nie wolno wjeżdżać. Należy zatem stosować zasadę, że droga nieoznakowana nie jest dopuszczona do ruchu.

Nadleśnictwa ustawiają tablice informacyjne z drogami wyznaczonymi do ruchu i miejscami parkingowymi. Można także szukać takich informacji w urzędach gmin i punktach informacji turystycznej.

Gdzie zostawić samochód wybierając się do lasu?

Wybierając się do lasu należy samochód pozostawić w miejscu oznaczonym jako parking lub miejsce postojowe. Zgodnie z art. 29 ustawy o lasach tylko tam można bezpiecznie parkować. Każde nadleśnictwo przygotowuje sieć parkingów leśnych oraz miejsc parkowania pojazdów. Informacje o nich można znaleźć na stronie internetowej nadleśnictwa. Najłatwiej na nią trafić wpisując adres www.lasy.gov.pl, a potem wybierając odpowiednią dyrekcję regionalną i nadleśnictwo.  

Nie należy pozostawiać samochodów przed szlabanami i na poboczach dróg, nawet jeśli są one dopuszczone do ruchu, ponieważ utrudnia to ich gospodarcze wykorzystanie.

Czy strażnik leśny może zatrzymać samochód i wylegitymować kierowcę?

Strażnik leśny, podobnie jak inni pracownicy Służby Leśnej, którzy mają uprawnienia strażnika leśnego, mogą, zgodnie z art.29c Ustawy prawo o ruchu drogowym, zatrzymywać pojazdy i legitymować kierowców na terenie lasów. Jeżeli kierowca pojazdu nie zastosował się do przepisów i znaków drogowych dotyczących zakazu wjazdu, zatrzymywania się i postoju obowiązujących na terenie lasów musi liczyć się z tym, że strażnik leśny może go zatrzymać, wylegitymować i wydać polecenie co do zachowania się na drodze. Jeżeli samochód przewozi drewno lub zachodzi uzasadnione podejrzenie, że kierowca popełnił w lesie przestępstwo, strażnik leśny może zatrzymywać pojazd do kontroli także poza terenem leśnym.

Zgodnie z zapisami ustawy o lasach strażnik leśny ma także prawo do legitymowania innych osób, np. świadków wykroczeń i przestępstw, nakładania oraz pobierania grzywien (mandatów karnych), odbierania za pokwitowaniem przedmiotów pochodzących z przestępstwa lub wykroczenia oraz narzędzi i środków służących do ich popełnienia.

Należy się liczyć także z tym, że wobec osób uniemożliwiających kontrolę strażnik leśny ma prawo stosować środki przymusu bezpośredniego łącznie z użyciem broni.

Czy strażnik leśny może nałożyć mandat?

Strażnik leśny i pracownik Służby Leśnej mający uprawnienia strażnika np. leśniczy,  ma prawo do nałożenia grzywny w formie mandatu karnego o wysokości od 20 do 500 złotych. Grzywny są nakładane za wykroczenia określone w kodeksie wykroczeń (np. wjazd i parkowanie pojazdu w miejscu niedozwolonym, niszczenie grzybów i grzybni, płoszenie, zabijanie dzikich zwierząt, niszczenie lęgów ptasich mrowisk itd.), w ustawie o ochronie przyrody (np. wypalanie roślinności, uszkadzanie drzew i krzewów) oraz za wykroczenia określone w prawie łowieckim.

Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenie stanowi, że grzywny są nakładane w zasadzie w formie mandatu kredytowanego, wręczanego sprawcy wykroczenia za pokwitowaniem odbioru. Mandat staje się prawomocny po pokwitowaniu jego odbioru przez ukaranego, a należność grzywny należy uiścić w terminie 7 dni na konto widniejące na blankiecie mandatu.

W przypadku gdy sprawcą wykroczenia jest osoba czasowo przebywająca na terenie naszego kraju lub osoba nie mająca stałego miejsca zamieszkania i pobytu, nakłada się mandat karny gotówkowy. W takiej sytuacji należność wpłaca się od razu osobie, która nałożyła mandat.

W sytuacji, gdy wyrządzona szkoda jest znaczna (np. skradziono drewno, zniszczono fragment lasu, budowlę lub urządzenie) i kwalifikuje się to do wyższej kary niż pięćsetzłotowy mandat, strażnik leśny występuje do sądu z wnioskiem o ukaranie i pełni rolę oskarżyciela publicznego. Wtedy grzywnę nakłada sąd, który dodatkowo może także orzec np. wypłacenie nawiązki za spowodowaną szkodę.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Lasy nadleśnictwa

Lasy nadleśnictwa

  Lasy Nadleśnictwa Radziwiłłów to kompleksy leśne położone w centralnej Polsce, na malowniczym Mazowszu, w rejonie silnie zaludnionym i zurbanizowanym, chętnie odwiedzane przez mieszkańców i turystów w poszukiwaniu darów lasu. A dary lasu, często  niedoceniane, to nie tylko grzyby, jagody, poziomki, jeżyny, ale przede wszystkim  to, co niezbędne do życia: tlen, czyste powietrze, woda, cisza, a także piękno i malowniczość o każdej porze roku.

  Odwiedzając las, pamiętaj:

  • więcej zobaczysz i usłyszysz, zachowując się cicho;
  • jest to dom zwierząt i roślin, a my, zwabieni pięknem, przychylnością i bezbronnością lasu, korzystamy z jego gościnności;
  • rośliny też czują i cierpią, nie łam gałęzi ani drzewek, nie zrywaj roślin, one najlepiej czują się w swoim środowisku;
  • mieszkańcy lasu pozostają w lesie – nie zabieraj zwierząt do domu;
  • las to nie śmietnisko;
  • po lesie poruszamy się pieszo lub jeździmy rowerem;
  • ogień palimy tylko w wyznaczonych miejscach i 100 m od ściany lasu; nie palimy papierosów – przecież przybyliśmy w leśne ostępy, aby korzystać ze świeżego, czystego powietrza;
  • grzyby, których nie zbierasz, jedzą zwierzęta; nie niszcz ich;
  • niszcząc przyrodę – niszczysz środowisko, w którym żyjesz;
  • lasy są dobrem ogólnospołecznym, kształtującym jakość życia człowieka.

   Każdego, kto przestrzega powyższych zasad, Nadleśnictwo czyni honorowym

 „Przyjacielem lasu", dziękując za szacunek okazywany przyrodzie

Na przeważającym terenie Nadleśnictwa występują drzewostany sosnowe z siedliskami borowymi - 58 % powierzchni.  Część terenów - 42 % powierzchni – to fragmenty żyźniejszych siedlisk lasowych z bogatą florą i głównym udziałem w składzie dębu obok olszy, brzozy, jesionu, grabu, osiki.

  Lasy gospodarcze stanowią 38 % powierzchni. Pozostała część to lasy ochronne, w tym: lasy glebochronne, wodochronne, trwale uszkodzone na skutek działania przemysłu, cenne fragmenty rodzimej przyrody, ostoje zwierząt, lasy mające szczególne znaczenie dla obronności i bezpieczeństwa państwa.

 

Atrakcyjność lasów Nadleśnictwa wzbogacają:

  •  rzadkie gatunki ptaków: żuraw, bocian czarny, lelek kozodój, zimorodek, jemiołuszka, dudek, gil, cała gama lekarzy drzew – od dzięcioła zielonego po czarnego;
  • rodziny bobrów – wspaniałych budowniczych urządzeń melioracyjnych, którzy upodobali sobie liczne cieki wodne;
  • zwierzęta: dostojne łosie, subtelne sarny, zwinne daniele, czujne jelenie, sprytne wiewiórki, przebiegłe lisy, krępe dziki, płochliwe zające i urodziwe bażanty;
  • stanowiska roślin chronionych: lilii złotogłów, wawrzynka wilczełyko, bluszczu pospolitego, widłaków, kosaćców, przylaszczki, zawilców, konwalii majowej